สรุปการการสื่อสารด้วยภาษาไทยอย่างมีศิลปะและมีประสิทธิภาพ

การออกเสียงคำได้อย่างถูกต้อง

                คนไทยส่วนใหญ่ออกเสียงคำได้อย่างถูกต้อง คำที่มีปัญหาในการออกเสียงส่วนใหญ่มักเป็นคำที่ยืมมาจากภาษาอื่น เช่น ภาษาสันสกฤต ภาษาจีน

การใช้คำได้อย่างถูกต้อง

              คำแต่ละคำย่อมมีความหมายแตกต่างกัน นอกจากความหมายโดยตรงแล้วยังอาจมีความหมายแฝงด้วย อีกทั้งขอบเขตความหมายของคำยังไม่ตามตัว อาจกว่างแคบหรือเปลี่ยนแปลงได้ถลอดเวลา นววรรณ พันธุเมธา ได้ตำแนกความหมายของคำไว้หลายประการ ได้แก่ ความหมายกว้างแคบ ความหมายตามตัวและความหมายอุปมา ความหมายนัยตรงและความหมายนัยประหวัด ความหมายคล้ายกัน ความหมายตรงข้ามกัน และคำหลายความหมาย

การใช้ประโยคถูกต้องตามหลักไวยากรณ์

         เมื่อใช้คำได้อย่างถูกต้องแล้ว ลำดับต่อไปคือ การนำคำต่างๆมาเรียบเรียเป็นประโยคให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ไทย การใช้ประโยคได้อย่างถูกต้องย่อมทำให้การสื่อสารแต่ละครั้งบรรลุจุดมุ่งหมายการใช้ประโยคไม่ถูกต้องเกิดจากสาเหตุหลายประการ ดังนี้

 ๑. การเรียงประธาน กริยา กรรม ไม่เป็นไปตามลำดับ

 ๒. คำเชื่อมประโยคอยู่ผิดที่

  ๓. การใช้คำบุพบท สันธาน หรือลักษณนามผิด

  ๔. การวางส่วนขยายไม่ชิดคำที่ต้องการอธิบาย

การหลีกเลี่ยงการใช้ภาษาพูดในภาษาเขียน

     แม้ว่าการใช้ภาษาพูดในภาษาเขียนจะมีจุดมุ่งหมายตรงกัน คือ เพื่อให้การสื่อสารบะะลุจุดมุ่งหมาย แต่ก็มีองค์ประกอบทที่ใช้ในการสื่อสารต่างกันทำให้ภาษาเขียนมีกฏเกณฑ์ในการใช้ภาษาต่างจากภาษาพูด

ข้อแตกต่างระหว่างภาษาพูดและภาษาเขียนมีดังนี้

     ๑. การพูดมีสถามการณืและสภาพแวดล้อมช่วยให้เข้าใจได้ดียิ่งกว่าการเขียน

     ๒. ภาษาพูดเป็นการสื่อสารเฉพาะขณะที่พูด

     ๓. ในการพูดอาจใช้ภาษาเฉพาะกลุ่มได้

     ๔. ในการพูดนั้นผู้ส่งสารและผู้รับสารมีความใกล้ชิดกัน

     ๕. ในการพูด เราอาจพูดซ้ำได้ เพื่อทวนเรื่องที่ยากให้เข้าใจ

     ๖. ภาษาเขียนไม่ควรมีข้อผิดพลาด ควรเรียบเรียงอย่างระมัดระวังและเลือกสรรถ้อยคำอย่างสุภาพ

การใช้สำนวนโวหารในการสื่อสาร

     สำนวนโวหารหมายถึง ถ้วยคำที่เรียบเรียง ดังนั้น การใช้สำนวนโวหาร จึงหมายถึง การใช้ถ้อยคำที่เรียบเรียงมาแล้วเป็นอย่างดีในปัจจุบันนิยมใช้สำนวนโวหารอยู่ 4 ประเภท ได้แก่ บรรยายโวหาร อธิบายโวหาร วิจารณ์โวหาร และ พรรณาโวหาร ดังนี้

                     ๑. บรรยายโวหาร คือ โวหารที่ใช้ในการเล่าเรื่องหรือบรรยายเรื่องอย่างละเอียดเน้นการดำเนินเรื่องไปตามลำดับเพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจอย่างละเอียด

      ๒. อธิบายโวหาร คือ โวหารที่ใช้ในการไขความ ขยายความ หรือชี้แจง เพื่อให้ผู้รับสารเกินความเข้าใจในรายละเอียดต่างๆ อย่างกระจ่างชัดเจนแล้วลึกซึ้ง

      ๓. วิจารณ์โวหาร คือ โวหารที่ใช้แยกแยะส่วนประกอบต่างๆ ของเรื่องราว สิ่งของ หรือเหตุการณ์ในแก่มุมต่างๆ เพื่อแสดงให้เห็นข้อดี ข้อด้อย ความสำคัญและคุณค่าของสิ่งที่ต้องการวิจารณ์

      ๔. พรรณนาโวหาร คือ โวหารที่ใช้แสดงความรู้สึกนึกคิดหรือภาพพจน์อย่างละเอียดผู้มุ่งให้ผู้รับสารเกิดจินตนาการคล้อยตามให้ได้ สิ่งที่มาพรรณนาโวหารทักเป็นเนื้อหาที่กล่าว ยกย่องเกียรติคุณ

 คคุณความดีของบุคคล ความงดงามของธรรมชาติ